YENİ REJİM

Dünya düzeni değişmiştir.
Yeni rejim, her karış toprakta hüküm sürmektedir.

Devletlerin ve milletlerin;
ülküsü ve öyküsü kalmamıştır.

İnsanlık, isminin değişmesi lüzumu kadar insanlıktan uzaklaşmıştır.

Her yandan ve her camdan, birer karanlık yansımaktadır.

İşin farkında olanlar için;
dertler, deryalardan aşkın olmuştur.

Dermanı vardır.

Evvela görmek lazımdır.
Varlığa vakıf olmadan, derman arayışı olmayacaktır.

…

Kelimeler yetişmez, bir nefsin nefesi izaha yetmez.

Dertlerden bir tanesine uzanmaktır niyetimiz.

Aile…

…

Baba, babalık etmekten acizdir.

Dertler yumağının tesirinde, serseri bir hayat biriktirmiştir heybesinde.
Sevmeyi ve sevilmeyi değil, sevişmeyi bilmiştir dünyasının çekirdeğinde.
Küfür düşmemiştir dilinden, edep kavramına gülecek kadar edepsiz olmuştur.

Kendi babasının varlığının felsefesini inkar ve işgal cihetinde,
baba olmanın ilhamına varmaya dair hayalin dahi fehmine varamamıştır.

Boş bir teneke hükmündedir babanın ruhu.
Evladının tabağına dolduracağı bir dirhemi yoktur.

Evvelini taklit etmeyi dahi beceremez.
Bozuk zihninin kuruntusunda, daha çok para kazanabilmektir tek bildiği.

Bir idraktan sebepli değildir bilinen.
Ayağını daha çok uzatabilmektir tek niyeti.

Hazır bulduğu veya kendisinin uydurduğu, herhangi bir kutsalı yoktur.

Miras bırakabileceği hiçbir marka değeri yoktur ruhunun geçmişinde.

Bedbahtlar sitesinin bodrum katında aidat öder,
vaktinin her lahzasının kıymeti ile.

Ayarsızdır.
Sevgisi suratsızdır.
Öfkesi amansızdır.

Öldükten sonra kendisinden bahsedecek neslin dilinde,
“BABAMMM!!!” diye gözyaşlarına dökülecek bir kutsala dönüşmesi imkansızdır.

Fedakarlığı feda etmiştir kendi keyfine.

Eş bilmez, evlat bilmez.
Emanet bilincini yitirmiştir.

Eş olmak,
boynuna urgandır zannında.

Bir ekmekten, bin emek devşirir zihninde.
Baba olduğunu zanneder fikrinde.

Baba, baba olmaktan acizdir.

Babaların kahir ekseriyeti artık böyledir maalesef.
Yazıklar olsun…

…

Anne, annelik etmekten acizdir.

Varlığını yok saymıştır.
Olmamış, oldurmamış, olana da sahip çıkamamıştır.

“Lay lay lom” bir harikalar diyarının hülyasındadır.

İstemleri;
Belirsiz, sınırsız, niteliksiz, değişken ve amaçsızdır.

Sorumluluk, sorundur artık.

Eş olmak kölelik,
Evlat sahibi olmak esarettir.
Tek başına olmak, en kutsal cesarettir.

Kimsede olmayan en kudretli imkanları silaha dönüştüren,
hunharca zayi edip tüm kutsalları katledendir artık.

Fedakarlık ahmaklıktır onun için.
Baş öğretmen olmak ise külfettir.

Yakıp yıkmak caizdir.
Balta her daim eldedir.

Önünü görmez, başka önler daha mühimdir.
Mutsuzluk temel felsefedir.

Var oluşunun inkarının karşılığında;
tanımı henüz belirsiz olan özgürlük, yegane amaçtır.

Arzusuna muhalif olanı bertaraf için,
Her yol mübahtır.

Anne, anne olmaktan acizdir.

Annelerin kahir ekseriyeti artık böyledir maalesef.
Yazıklar olsun…

…

Evlat, evlatlık etmekten beridir.

Varlığından haberi dahi yoktur.

Küfürbaz bir başıboşluğun hürriyetinde ip atlar.

Gayesi yoktur.
Gelecek mefhumu gelmemiştir henüz aklına.

Aklına gelenlerin başına gelmesi ihtimali yoktur.

Ne olduğunun ve ne isteyebileceğinin illiyetine sahip değildir.

Dördüncü seviye kanser teşhislidir ruhu.

Feyz alabilecek bir mefkureden mahrumdur.

Mecburiyetlerin minimum halinin haricinde,
öğrenmek gibi bir iştiyakı yoktur.

Hürmet bilmez.
Hikmet bilmez.
Cahil bir cür’ette hiç geçilmez.

Geçmişten ve bugünden habersizdir.

Vaktini hiç etmek, en temel ibadetidir.

Evlat, evlat olmaktan mahrumdur.

Evlatların kahir ekseriyeti artık böyledir maalesef.
Yazık…

…

Velhasıl azizim.
Maaile, Laaile olmuştur.

Sonumuz hayr ola…